Beeldvormingsmethoden die worden gebruikt om NET te diagnosticeren

Deze scans worden meestal uitgevoerd in de afdeling radiologie van een ziekenhuis. Twee soorten echografie die kunnen worden gebruikt om de diagnose van NET te helpen stellen, zijn:

• Echografie van de buik – kan worden gebruikt om organen in de buik te onderzoeken. Ze kunnen bijvoorbeeld gemakkelijk NET en secundaire tumoren (metastasen) in de lever detecteren. Echografieën van de buik zijn echter van beperkt nut bij het detecteren van zeer kleine tumoren. Echografie van de buik wordt ook vaak gebruikt voor het scannen van zwangere vrouwen.
• Endoscopische echografie – kan helpen bij het opmerken van kleinere tumoren die mogelijk niet duidelijk zichtbaar zijn op een echografie van de buik. Dit soort echografie wordt meestal onder verdoving uitgevoerd en omvat het bekijken van het spijsverteringskanaal met een endoscoop. De echo-endoscoop wordt gewoonlijk via de mond of anus in het spijsverteringskanaal ingebracht. Men kan ook een biopsie uitvoeren tijdens de endoscopische echografie.

CT en MRI zijn twee van de belangrijkste beeldvormingstechnieken voor het diagnosticeren van NET. Deze technieken kunnen alle twee worden gebruikt om de positie en grootte van tumoren te bepalen.

Een CT-scanner is een speciaal type röntgenapparaat dat straling gebruikt om een driedimensionaal beeld te geven van de binnenkant van het lichaam. De CT-scan wordt meestal uitgevoerd door een radioloog. Regelmatige CT-scans zijn nuttig om meer te weten te komen over de groeisnelheid van de tumor en hoe uw NET op de behandeling reageren.

Voorafgaand aan de CT-scan kan men u vragen om een injectie te krijgen of een vloeistof te drinken die een ‘contrastmiddel’ of kleurstof bevat die op de scan verschijnt. Het contrastmiddel kan specifieke gebieden in het lichaam in de verf zetten. Dit kan een duidelijker beeld van de resultaten weergeven.

Tijdens de scan moet u 10 tot 20 minuten lang heel stil blijven liggen terwijl de CT-scanner over u heen beweegt. In tegenstelling tot een MRI-machine omringt de CT-scanner niet uw gehele lichaam. Het kan daarom comfortabeler zijn voor mensen die bang zijn voor kleine ruimtes (claustrofobie).

Zie de rubriek Praktische tips voor meer advies over het voorbereiden op beeldvormingsscans.

MRI is een soort scan waarbij gebruik wordt gemaakt van een krachtig magnetisch veld en pulsen van radiogolven om dwarsdoorsnedebeelden te maken van organen, weefsels, botten en bloedvaten. Een computer zet de beelden om in driedimensionale beelden. Een MRI-scan kan worden gebruikt als een echografie of CT-scan artsen niet voldoende informatie geeft om een diagnose te stellen.

Net als bij een CT-scan moet u heel stil blijven liggen. De scan kan langer duren (van 30 minuten tot maximaal 1 uur) wanneer u binnen de machine ligt terwijl deze uw lichaam scant.

Een radioloog zal dan naar deze beelden kijken om het verschil tussen normaal en ziek weefsel te bepalen. Als op deze manier een tumor wordt geïdentificeerd, kunnen verdere onderzoeken nodig zijn om het type NET te bevestigen. Volledige resultaten zijn meestal dagen of weken later klaar voor uw arts.

Aangezien MRI-scans gebaseerd zijn op magnetische velden en niet op röntgenstralen, zijn ze relatief onschadelijk. Er zijn bepaalde voorbereidingen en voorzorgsmaatregelen die uw arts u voorafgaand aan de onderzoek moet uitleggen. U moet bijvoorbeeld alle metalen voorwerpen verwijderen. U krijgt ook een koptelefoon om het geluid te blokkeren, omdat de scan nogal luid kan zijn.

Zie de rubriek Praktische tips voor meer advies over het voorbereiden op beeldvormingsscans.

Een echocardiografie is een beeldvormingstest waarbij ultrageluid wordt gebruikt om bewegende beelden van het hart en de bloedstroom door de hartkleppen en -structuren te maken.

Sommige soorten NET die verband houden met carcinoïdsyndroom geven hormonen, serotonine en tachykinine genaamd, af in de bloedsomloop. Deze hormonen kunnen zich naar het hart verplaatsen en de hartkleppen aantasten.

Als u gediagnosticeerd bent met carcinoïdsyndroom, kan uw specialist een echocardiografie uitvoeren om uw hart te onderzoeken en/of een bloedtest, NT proBNP genaamd, die wordt gebruikt om het risico op hartfalen te helpen detecteren en evalueren.

De echocardiografiesonde wordt op de borst geplaatst en er worden beelden gemaakt doorheen de borstwand (transthoracale echocardiografie).

Afhankelijk van de resultaten van de echocardiografie kan het nodig zijn dat u verder onderzoek ondergaat, zoals transoesofageale echocardiografie of een MRI van het hart.